Donateurs BEDANKT!!!

Langs deze weg willen we alle donateurs enorm bedanken voor de donatie aan het Reumafonds. hartverwarmend om te zien hoe begaan iedereen is met dit fonds en natuurlijk ook de prestatie die wij hiervoor gaan leveren. Echt fantastisch! We hebben, zover we de teller bij hebben kunnen houden, bijna 1750 euro opgehaald voor het Reumafonds. Mocht je nog willen doneren, dan kan dit nog steeds;). Wat een geweldige lijst met namen hier rechts in de lijst. Mensen die begaan zijn met sport, en weten hoe het is als je lichaam voor jou bepaalt wat je wel of niet kan.

Vanochtend zat ik met Maud aan 't ontbijt. Het laatste ontbijt voor mijn vertrek morgenochtend heel vroeg richting de Alpen. Maud's linker pols deed pijn. Dan check ik direct. Even voelen hoe de temperatuur van de huid is. Warm. Veel warmer dan de huid er omheen. Dan check ik ook direct haar knieën (haar meest aangedane gewrichten). Ook warm. Dat is vervelend. En dan geef ik haar extra pijnstilling. Dan beseft ze ook weer waarom ze de vervelende injecties (medicatie) iedere woensdag krijgt. Wat zou het mooi zijn als dat op een dag niet meer hoeft. Ze weet waarvoor we strijden komende week. 8 Dagen trotseren we de Alpen op onze ATB. Op eenzame hoogte voor Maud...................

Morgen (vrijdag)ochtend vertrekken we om 7:00 vanuit Joure. Onze belevenissen zijn te volgen via twitter:

https://twitter.com/MarcoDouma

https://twitter.com/silviabrouwer

Wat staat ons te wachten?

Ja we tellen af. Woensdag, donderdag...... en vrijdag vertrekken we. Om 7:00 vertrekken we vanuit Joure. De plannen liggen klaar en de routes zijn geanalyseerd. Na een reis van 9 uur in de auto verwachten we in de namiddag aan te komen in Oberammergau. Daar kunnen we onze startbescheiden en een grote deelnemerstas halen waarin de gehele TransAlp onze spullen kunnen worden vervoerd. Zo vreemd dat het bijna zover is. Meer dan een jaar naartoe geleefd en maandenlang getraind. En nu is het dan bijna zover. Mogen we van hersenspinsels echte ervaringen gaan maken. Hoeven we niet meer te spreken over afzien, maar gaan we het voelen; niet meer praten over heftige klimmen, maar doortrappen; niet meer staren naar beelden uit de TransAlp, maar beelden beleven; niet meer dromen over de ultieme ervaring, maar voelen. Wij gaan ervoor!

De route

De route en specificaties hiervan zijn te zien op de website van de TransAlp.

Stage 1: Zaterdag: OBERAMMERGAU-IMST 95,96km/1865hm

Stage 2: Zondag: IMST-ISCHGL 77,90km/3274hm

Stage 3: Maandag:ISCHGL-NAUDERS 68,22km/2691hm

Stage 4: Dinsdag: NAUDERS-SCUOL 49,94km/1800hm

Stage 5: Woensdag: SCUOL-LIVIGNO 66,32km/2323hm

Stage 6: Donderdag: LIVIGNO-PONTE DI LEGNO 106,29km/3451hm

Stage 7: Vrijdag: PONTE DI LEGNO-MADONNA DI CAMPIGLIO 73,16km/3248hm

Stage 8: Zaterdag: MADONNA DI CAMPIGLIO-RIVA DEL GARDA 75,10km/1778hm

Ongetwijfeld zal stage 6 op donderdag 19 juli de meest extreme zijn.  

De dagindeling

Natuurlijk willen we iedereen die tijdens de voorbereiding zo heeft meegeleefd en geinteresseerd is in onze belevenissen op de hoogte houden. Dat gaan we niet doen door uitgebreide blogs te schrijven, maar door korte tweets en berichten via Facebook te plaatsen. Immers kunnen wij onze tijd en rust goed gebruiken. Uitgebreid verslag van onze belevenissen volgt later.

Wekker gaat dagelijks tussen 6:00-6:30. Dan hebben we rustig tijd om te douchen te ontbijten en alles gereed te maken voor een nieuwe tocht. Onze tas wordt gehaald om 7:30. Om 8:15 mogen we ons begeven naar de startvakken. De startvakken zijn ingedeeld op basis van het klassement dat dagelijks wordt bijgehouden. De start is om 9:00 (alleen de 1ste dag starten we om 10:00 en donderdag 19/7 starten we om 8:00). Afhankelijk van de te rijden afstand, zullen we dagelijk tussen de 5-6 uur biken. Dit betekent dat we tussen 14:00-15:00 aankomen bij de finish. Dan hebben we tijd om even bij te kletsen, hersteldrank te nuttigen, hotel zoeken, fietsen poetsen, douchen en een powernap. Voor je het weet zijn de schaarse middaguurtjes vervlogen en is het om 18:00 tijd voor de pastaparty. Daar mogen de tekorten worden aangevuld; kan worden nagekletst over de etappe; volgt de uitreiking van de dagwinnaars inclusief mooie beelden; en krijgen we te horen wat ons de volgende dag te wachten staat. Om 20:00 afdruipen voor een laatste aanvullingen koolhydraten en 21:00 onder de wol. Dus geen internet café's (of andersoortig café). De bubbels bewaren we voor RIVA DEL GARDA!!!

Marco & Silvia

Nog 10 dagen voor vertrek.......

Het komt nu echt heel erg dichtbij. Was het eerst maanden aftellen en daarna weken aftellen........nu is het dagen aftellen tot vertrek. Op vrijdag 13 juli 7:00 vertrekken we richting Duitsland om vervolgens zaterdag 14 juli 10:00 te vertrekken voor onze eerste etappe. Het taperen is begonnen.

Amerongen (16 juni)

De afgelopen weken hebben we nog mooie tochten kunnen rijden en zelfs nog flink wat hoogtemeters kunnen maken. Op zaterdag 16 juni reden we de cyclo in Amerongen. Een mooie ronde van 17km die we 6x mochten rijden op onze ATB. Van tevoren afgesproken om de eerste 3 ronden samen te rijden voor het teamgevoel en daarna zouden we beiden op eigen tempo verder zodat Marco ook eens aan zijn intensieve trainingen toe kon komen. Zo gezegd zo gedaan. De eerste 60km hebben we heel mooi samen gereden. Lekkere ronde met steeds 323hm per ronde. Mooi klimwerk en snelle afdelingen. Niet technisch, maar voor het klimgevoel wel aangenaam. Mooie bijkomstigheid was dat ik bij de dames de eerste plek veroverde.

Rondetijden Marco :   Silvia (eerste 60km samen gereden en toen ontketende hij zich:))

• 17km:    50:18           50:19
• 34km: 1:40:33        1:40:38 (da's pas eng: 2x exact dezelfde rondetijd) 
• 51km: 2:31:44        2:31:45
• 68km: 3:21:00        3:24:17
• 85km: 4:06:25        4:17:51
• finish: 4:52:08        5:12:18

De opvolgende zondag volgende Appelscha/Diever

Hel van Ede-Wageningen (23 juni)

Op zaterdag 23 juni reden we de Hel van Ede-Wageningen. Iets minder hoogtemeters, maar met een lengte van 95km nog altijd een heel prima training. Bovendien een heerlijke omgeving zo op de Veluwe. Tevens in onze nieuwe sponsorkleding van On Tour. We hadden er prachtig weer bij. Toen wel. Want onze training de dag erop in Appelscha/Diever was een grote water en modderpartij. Maar daarom niet minder leuk hoor. Het kost wat extra moeite om in de stromende regen de auto uit te komen. Maar het was niet koud. En als je eenmaal de eerste modderspatten op je benen hebt is het heerlijk. Dus drieenhalf uur geragd in de modder. We hadden het idee dat het wel een half jaar zou duren voordat het parcours weer droog zou zijn (niets is minder waar). Van de remblokken was echt niets meer over. Maar On Tour kon ons vlot voorzien van nieuwe remblokken en tevens een set niet lek te rijden banden. Daarvoor onze dank!

Triathlon Stiens (30 juni)

Tja, dan is er 2 weken voor de start van de TransAlp de triathlon in Stiens. Een van de 4 triathlons die Friesland rijk is. De voorgaande weekenden hadden er al flink ingehakt en daarbij kwam dat we beiden de laatste weken nauwelijks hadden gezwommen of gelopen. Daardoor dus even twijfel over deelname. Maar toch maar gekozen om mee te doen. Toch heel gezellig om met de andere clubgenoten een middagje sport te beleven. Beiden draaiden we een fantastische wedstrijd. Marco haalde in een tijd van 2:15:11 een 7de plek bij de H40+. Zelf behaalde ik een 4de plek bij de Dames (overall). Op de race nog terug naar huis voor de nodige kilometers. Zondag lekker Halvelte gebiked.

En nu is het tijd om tot rust te komen. Natuurlijk komende weekend nog even 2 rondjes Havelte. Gewoon voor het gevoel. Materiaal testen en in de juiste sfeer blijven. We hebben er beide ongelooflijk veel zin in. We zijn er klaar voor!!

Volgende week een laatste update via deze site over de laatste voorbereidingen en de te rijden wedstrijd. TransAlp here we come!

Nog 4.5 week.....

Het gaat goed in de voorbereiding naar de Craft Bike Transalp. Naast onze ‘reguliere’ trainingen hebben we zo nu en dan ook een leuke bonustraining. Eén daarvan was die met Johan Neevel, die we allemaal kennen van zijn Europese Cross Triathlon titel, bondscoach van de Nationale crosstriatlon selectie en deelnemer van de prestigieuze en loodzware Inferno. Op uitnodiging van Johan zijn we op Hemelvaartsdag afgerezen naar Wezep met Samme S. en Henk M. om op de Veluwe een duurrit te maken van + 5 uren op de ATB. Johan kent de omgeving uit zijn broekzakje. Voor we starten trainen we een uurtje met Johan mee in het zwembad. De route die we daarna op de mountainbike maken kent een variatie aan duurblokken en wat technische passages. En na 5 uren biken zijn we Samme maar 2 keer kwijt geweest, wat een prima score is. Na exact 100 kilometer arriveren we weer @ huize Neevel waar Saskia een heerlijke lunch serveert. Een zeer geslaagde gezamenlijke trainingsdag, die de dagen erna wordt aangevuld met lange duurritten op de race afzonderlijk van elkaar. Ik combineer een familieweekend met 2 lange fietsblokken, iets wat Silvia enkele weken later doet tijdens haar familieweekend.

Ook een erg leuk trainingsweekend is Limburgs Mooiste. Hier kunnen we alvast wat wennen aan enkele hoogtemeters en wat afdalingen. Het zijn geen Alpen maar komt dichterbij dan bij ons in Fryslân. De 110 kilometertocht op de mountainbike kent 1355 hoogtemeters. De helft van wat we tijdens de Kellerwald voor onze kiezen kregen. En ook in geen vergelijk met de hoogtemeters die we vanaf 14 juli nog moeten overbruggen. Toch was het een erg goede training. Samen met Paco v.d. R. rijden we de tocht als een etappe. Onze Amacx voeding van Duursport.nl volstaat tijdens de tocht en we hebben de verzorgingsposten niet nodig. Dat scheelt en kunnen we lekker doorrijden. In 5:30 uur hebben we de rit volbracht en kan het herstel beginnen. Vlot de Recovery nuttigen. De tocht is niet één van de zwaarste door geweldige weersomstandigheden dus op zondag zit een rondje technisch biken op de route van Gulpen er nog in. Echter op zondag regent het aan één stuk door waardoor de route nog technischer wordt.

Nu zitten we in de herstelweek voor het laatste pittige trainingsblok. In dat blok hebben we een MTB Cyclo in Amerongen (100 km), in Wageningen de Jan JanssenClassic, een prestatietocht (90 km), en de triathlon van Stiens met als duurblok de terugreis op de racefiets. Dit alles op de zaterdagen en we vullen het aan met een lange duur in de bossen van Appelscha e.o. of elders op de zondagen. Na het weekend van Stiens gaan we taperen en staat alles in het teken van de start op 14 juli.

Marco

Met dank aan Samme voor foto 1 en Henk Bruyns

Even een update van Marco.....

Even een kleine update van mijn kant. De voorbereidingen voor de Transalp zijn in volle gang. Silvia en ik trainen veel en hard, soms alleen, soms samen en ook vaak met een delegatie AV Heerenveen triatleten, het Kellerwaldweekend is daar een mooi voorbeeld van. Deze week hebben we een herstelweek om de gedane arbeid nuttig te houden. In die herstelweek zitten we niet stil maar wordt het aantal trainingsuren wel wat teruggeschroefd. Er worden veel duurtrainingen gedaan op de racefiets, maar ook in het terrein. Straks meerdere dagen achter elkaar om het wedstrijdspecifiek te maken. Er staat nog een lange duurtrip met Johan Neevel op de rol over de mooiste plekjes van de Veluwe, en Limburgs mooiste is een prima testcase met zijn 110 kilometer en 1355 hoogtemeters. En daar plakken we natuurlijk een extra dagje heuevellandschap aan vast. Maar ook de triathlons die voor de deur staan slaan we niet over. Die gaan we combineren met duurritten. Zoals de triathlon van Stiens waar vandaan we op de racefiets weer terug naar huis gaan na de strijd, daar waar we anders lekker in de auto stapten. En dan de volgende dag, i.p.v. een herstelrondje, een flinke lange duurrit pakken.

Behalve trainen zijn er meer zaken die bij de voorbereiding horen. Ik heb na lang wikken en wegen een nieuwe MTB. Mijn conventionele 26 inch Koga heb ik verruild voor een Specialized Stumpjumper 29’er. De 29’er met zijn grotere wielen bevalt mij zo enorm goed. Ik heb qua materiaal een hele grote stap vooruit gemaakt. Een week op een testbike had mijn twijfels grotendeels al weggenomen maar nu ik de nodige kilometers heb gemaakt op mijn 2012 uitvoering ben ik, zacht gezegd lyrisch. Superscherp stuurgedrag, veel meer rust op hobbelig terrein, kilo’s lichter. Hoewel kilo’s wat overdreven is, voelt het wel zo. Voor mij is de 29’er de toekomst, in ieder geval in de marathon. Met deze bike kan ik niet wachten de Alpen in te gaan.

Tijdens de Transalp zijn er 2 verzorgingsposten per etappe waar we voeding kunnen nuttigen en sportdrank kunnen aanvullen. Toch is het belangrijk dat je je vooral zelf kunt bevoorraden. Silvia en ik zijn erg blij met de ondersteuning van Duursport.nl waar we volop de produkten van Amacx testen. Ik ben van mening dat we onszelf moeten kunnen voeden en wil niet afhankelijk zijn van de verzorgingsposten van de organisatie. Die zijn bonus al zullen we de sportdrank daar wel moeten aanvullen. De repen en gelletjes van Amacx zijn erg goed in te nemen en de isotone sportdrank is lekker. De recovery is zelfs goed in te nemen, wat bij een hersteldrank lang niet altijd het geval is.

Voor het Reumafonds hebben we een interview gedaan voor het blad Rond Reuma. We zijn met een fotograaf naar Havelte geweest om daar in de stralende lentezon wat plaatjes te schieten. Op zich een erg leuke ervaring maar met duurtraining heeft het niets te maken. Al duurt het wel; Klimmetje op, wachten op de zon, afdalen, weer omhoog, iets veranderen van positie, wachten op de zon, afdalen. Erg leuk om te doen en we zijn ook erg benieuwd naar het resultaat want die hebben we op het moment van schrijven nog niet onder ogen gehad.

De sponsoring verloopt ook erg goed, we zijn de 1000 euro grens gepasseerd. We kunnen de gulle donateurs niet vaak genoeg bedanken. Elke euro gaat rechtstreeks naar het Reumafonds en wordt gebruikt voor de kostbare wetenschappelijke onderzoeken om de behandelmethode te verbeteren welke door het Reumafonds worden gefinancierd. Het doet ons erg goed om te rijden voor dit goede doel. Een extra motivatie voor een geweldige uitdaging.

Marco

Working nine till five

Dank aan Marco voor de titel die hij noemde in de laatste kilometer die we reden tijdens de Kellerwald bike marathon. Een hel, een kick en oneindig veel gezelligheid (foto's volgen).

Vorig jaar werd ie ingezet door Henk Meijers: Een weekend weg naar Duitsland om de Kellerwald bike marathon te rijden om het ATB seizoen af te sluiten (met dat afsluiten ben ik het natuurlijk niet eens;)). Een ATB wedstrijd waarin je kunt kiezen tussen 40, 80 of 120km. Vorig jaar gingen we met z'n zessen en hadden we een aangenaam verblijf in het Grun Biohotel. Recept voor dit jaar werd niet veranderd al vertrokken we nu met 12 man/vrouw.

Zaterdagochtend verzamelden we om 6:30 bij de McDonald in Heerenveen en poolden we naar Duitsland. Op het programma voor zaterdag stond een rondje 40km inrijden op het parcours en taart eten. So we did. Het parcours lag er natter bij i.v.t. vorig jaar, wat de afdalingen echt minder eenvoudig maakte. En met 2 stevige buien onderweg, werden die afdalingen echt niet beter. Maar voorbereid waren we in ieder geval wel voor de wedstrijd van zondag.

De wedstrijddag: hoewel ik me maanden geleden had ingeschreven voor de 120km (3 ronden van 40km met elke ronde ruim 1000HM) was ik zaterdag in de auto gestapt met het idee om de 80km te gaan rijden. Mijn hamstring blessure speelde zo nu en dan op, en na de baantraining van afgelopen week dinsdag voelde het niet goed. Geen risico's. Dinsdag bij de fysio m'n been nog laten behandelen en zowel donderdag als zaterdag na het trainingsrondje door Marco laten masseren. De trainingsronde was goed gegaan. Ik had geen last gehad en stelde in mijn hoofd de plannen voor zondag een beetje bij. Ik zou voor de 80km gaan, maar een ietsje behouden rijden, want als ik na ronde 2 (80km) mijn hamstring niet zou voelen, dan had ik geen excuus om niet de 120km te rijden.

Op zondagochtend om 9:00 klonk het startschot. Ik hoopte met Paco en Henk mee te kunnen rijden, die de 80km gingen biken, maar was wel vast besloten mijn eigen rit in te vullen. Niets forceren met het oog op de TransAlp in juli. De eerste 20km bleven we met z'n drietjes. Af toe viel er een gaatje tijdens het klimmen, maar in de afdalingen kon ik dat meestal weer goed maken. Paco moest wegens hamstring klachten helaas lossen en ik maakte de eerste ronde vol met Henk. Het ging heel prima. Mijn benen voelden goed, hoewel de 4 pittige klimmen die iedere ronde weer genomen moesten worden, de spieren wel lieten branden. Bij de start van ronde 2 (na 2:14 biken) wist ik het al: ik ga voor de 120km. Er moest iets raars gebeuren als ik dat niet zou doen. Door de korte regen/hagelbuien werd de tweede ronde wel zwaarder. Het maakte de steile afdalingen glad en modderig waardoor het lichaam flink moest corrigeren in de afdalingen om de bike in het juiste spoor te houden. Met daarbij het uitputten van de energie, zou de 3de ronde op karakter moeten.

Bij Henk in het wiel sloot ik de laatste kilometers van ronde 2 af. Dank aan Henk voor de support en het gezelschap. De laatste ronde zou ik het alleen moeten doen. Hoewel ik wist dat dit een hele zware kluif zou worden, was ik ervan overtuigd dat het me wel zou lukken. Enige waar ik bang voor was, was materiaalpech. Bij het passeren van de finishzone waar Henk richting de braadworsten ging en ik een hap adem nam om nogmaals 40km met daarin 1000hm te trotseren, zag ik naast enkele enthousiaste clubgenoten ook Marco staan die ook de 120km zou rijden. Ik was verbaasd. Er moest wel iets gebeurd zijn, anders was ie niet uitgestapt. Een optelsom van redenen hadden 'm doen beslissen om het bij 80km te laten. Maar nu ik de 3de ronde inging, konden we nog heel mooi samen een stukje extra TransAlp voorbereiding pakken. God, was was ik blij.

Na 80 km (4:46) begon ik samen met Marco aan ronde 3. Dat werd echt een op karakter. De benen waren al behoorlijk leeg. De geleidelijke klimmen waren prima te doen op souplesse met een HR van 140. Maar ik wist dat tijdens de steile klimmen kracht uit de benen moest komen om de trappers te laten draaien........en dat zou pijn gaan doen. De eerste klim is de langste en daarmee een van de zwaartse. Begint niet al te steil, maar wordt steeds steiler met tot slot even 2 minuten je benen pijnigen op het kleinste verzet. Het parcours werd met de ronde natter en daarmee was de eerste afdaling ook een van de meest linke geworden. Stenen en takken, maar vooral veel modder. Losgereden modder waar vele sporen doorheen liepen en waar je alle kanten op gleed. Heftig. Na deze klim en afdaling te hebben overleefd konden Marco en ik in steady tempo door. Zolang ik m'n HR rond de 140 hield was het goed te doen. Maar ik merkte ook in de afdalingen dat ik veel energie moest geven omdat het hele lichaam mee moest werken om de bike in het goede spoor te houden. Momenten van kramp in de quadriceps stonden op de loer.

We reden gestaag door van de ene klim naar de volgende afdaling op naar het serieuze werk. De kilometers konden worden afgeteld en de beelden van de finish gevisualiseerd. Maar eerst die laatste klim nog. Een lange steile klim. Daar waar je al helemaal leeg bent en kapot zit. Wow. Fijn om me op te trekken aan Marco die nog zo lekker eenvoudig die pedalen rond liet draaien. Kijken of ie fietsend nog te doen was. Tuurlijk. Gewoon gaan en weten dat de volgende 4km geleidelijk afdalen is en leiden naar de finish. Even door de pijn heen en ik was boven. So glad I did it. En dat voelde al een beetje al finish. De laatste 4km in het wiel bij Marco meegetrokken naar het finishgebied dat al troosteloos was uitgestorven maar werd opgevrolijkt door m'n lieve AVHeerenveen maatjes. Dat was helemaal super. In 7:54 (even voor vijven) kwamen Marco en ik over de finish. En daar mochten we, trots op zijn. De helft van de ingeschreven deelnemers op de 120km was al uitgestapt bij 80km. En wij hebben gewoon die laatste allerzwaarste ronde nog even gepakt. Ik was volledig af. Echt leeg. Maar zeer voldaan. En daarmee 50 euro verdiend voor On Tour voor Reuma van Samme door binnen 70 minuten na hem te finishen;)

Maar wij hebben Ameland......

De Transalp, 8 dagen etappes rijden over de mooiste plekken die de Alpen te bieden hebben. Paden die na dit evenement niet meer door bikers bereden worden omdat ze gewoonweg niet op routes liggen. Dagelijks een lange Bikemarathon vergt de nodige voorbereiding. Als Nederlander, Fries zelfs, hebben we geen mogelijkheid om lange klimmen te trainen naast de deur, toch moet er getraind worden. Maar wij hebben Ameland.

Na de Wilgenweard 2 weken geleden, het NK crossduathlon in Almere een week later staat in het weekend van 10 en 11 maart MTB Ameland op de trainingskalender. Op zaterdag wordt sinds vorig jaar een proloog verreden. Zes kilometer explosief knallen in een race tegen de klok in de duinen ten noorden van Hollum (Persoonlijk verslag van Marco en Silvia).

Zondag is het de dag van de 90 kilometer toer voor ons. Deze afstand wordt van ons clubje gereden door Tsjeard, Samme, Henk, Jan, Transalp 2010 deelnemer Paco, Silvia en ik. Onze bedoeling is om de toer in redelijk tempo te rijden (Z3/Z4). Verdere deelnemers van AV Heerenveen zijn: Jos, Henk O, (30 km) en Elsbeth, Tineke, Wilma, Jan Land en Halbe (60 km) En de sportieve aanhang Sjanita, Foekelina, Fedde, Anna en Mart  rijden de 30 km.

De start is relaxed, geen Bikemarathon taferelen waar de renners gelijk al wat risico’s nemen om in de voorste gelederen te komen. Het is immers geen wedstrijd op Ameland. Toch geraken Silvia en ik snel voorin, tussen de geel/blauwe Amelanders. De 90 kilometer toer is een combinatie van een ronde van 60 kilometer die anderhalf keer wordt gereden. Wij rijden eerst de 30 kilometerlus. Mijn taak in deze tocht is duidelijk, waar we wind tegen hebben neem ik de kop. Silvia kan daar van mijn slipstream profiteren. We zien wel wie er mee kan en wil. Al snel rijden we los van de andere AV Heerenveners. We volgen een gedeelte Tri-Ambla route richting Hollum. Het duurt niet erg lang voor we erachter komen dat we behoorlijk te warm gekleed van huis zijn gegaan. Het is pure lente op het eiland. De verzorgingpost bij Boomhiemke passeren we vlot, na 20 kilometer hebben we geen behoefte aan een pauze. Kort na Hollum gaan we het strand op richting oosten, naar Nes. Met de wind in de rug is het prettig knallen over het harde strand. Ik maak tempo en Silvia geeft aan in duidelijke commando’s wanneer het te hard gaat. Niemand heeft er iets aan dat we elkaar de vernieling in rijden. Van het strand af het bos in. In Nes aangekomen hebben we er zo’n 30 kilometer opzitten. Tijd om de overtollige kleding te verwijderen. We durven het aan om in korte broek en zonder het long sleeve verder te gaan.

In Nes komen we de anderen tegen die dus nu zo’n 7 minuten achter ons zitten. We hebben wat tijd gebruikt tijdens stop om de kleding op te bergen in de sporthal. Nu is het wel een beetje fris dus het tempo voeren we wat op. Elke keer als we op een voor allebei goed ritme zitten check ik mijn hartslag om zo een beeld te krijgen wanneer ik in een, ook voor Silvia, een goed tempo rijd. Valt niet altijd mee maar als ik te enthousiast word klinkt een overtuigend “Ho” van achter en temper ik wat. Ook dit moet leren, maar naarmate de kilometers verstrijken gaat dit steeds beter. De pittige klim die ons bovenop de Oerd Blinkert brengt gaat voor ons beide erg goed. Voordeel is dat we geen afstappers voor ons hebben. Ah, een klimtraining, al is het een hele korte. Maar de stukken wind tegen gaan ons ook helpen in de Alpen.

Het stuk hierna hebben we niet veel aan onze SuperMoto’s, de strandbanden waar we voor hebben gekozen voor deze dag. Silvia glijdt al een keer gracieus naar de sompige Amelander bodem. Op het moment dat ik denk: Voorzichtig aan hier, stort ik als gevolg van geen grip ter aarde. Ik val niet erg vaak, maar deze ene keer boort het stuur van mijn Koga zich in mijn ribben op links. Ik voel dat het niet lekker zit maar kan gewoon door. Het stuk van 4 kilometer strand dat volgt richting westen is lastig. Wind tegen en enorm zacht zand doordat het strand recentelijk is opgespoten. Het stukje strand wat berijdbaar is is smal door de hoge waterstand en je zakt centimeters diep weg. Hier kan ik moeilijk wind breken omdat het zoeken is naar het juiste spoor. Vele bikers hebben hier problemen en sommige zijn genoodzaakt af te stappen. Anderen kiezen ervoor om door het water te fietsen omdat de ondergrond daar iets harder is. Silvia en ik doen dat niet. Het is een training en we zien er geen heil in om onze MTB’s de vernieling in te rijden in de zoute Noordzee en afstappen, dat woord hebben we geschrapt. Van het strand richting Nes door de duinen. Vanaf Nes is het nogmaals de 30 kilometer route zoals we hem vanochtend reden. Nu iets drukker. Het strand ligt er vanaf Hollum nog steeds perfect bij en op hoge snelheid koersen we richting Nes. Mijn ribben doen ondertussen behoorlijk pijn tijdens een hoestje en op stuiterende ondergronden. Diep inademen voel ik ook. Maar dat mag voor deze training de pret geenszins drukken. Zowel Silvia als ik rijden fluitend Nes binnen waar we warm worden onthaald bij de sporthal. De leegte die Silvia in de benen voelde na 80 kilometer in de Wilgenweard was op Ameland nergens te bekennen. Ik heb ook een erg goed gevoel overgehouden aan de 90 kilometer op Ameland, op de ribjes na voel ik me redelijk okselfris. Onze netto fietstijd bedraagt 4 uur en 45 minuten een tijd waar we ons beslist niet voor hoeven te schamen. Weekje herstel is wel gewenst nu. Het komende weekend ga ik een 29’er testen van Cycletrend. Lekker in het Drents Friese Wold. Kijken wie er aansluiten.

Onze dank gaat naar de donateurs die er nog steeds enthousiast voor zorgen dat het bedrag voor de onderzoeken voor betere behandelmethoden nog steeds stijgt. Daar zijn we erg blij mee. Tevens dank aan Anja Brouwer en Truus Kiewied voor de foto's.

Tot de volgende update…

Marco

Serieuze trainingen zijn begonnen

Vanzelfsprekend is er de hele winter door flink gefietst. Maar ook het lopen en zwemmen is goed onderhouden. Nu we bijna maart aantikken begint m.n. het fietsvolume wat serieuzer te worden. Afgelopen weekend dan de eerste echte lange tocht: de Wilgenweard Wintermarathon.

 

 

Met 6 atleten van AVHeerenveen vertrokken we zondagochtend erg vroeg (7:15) richting Lemelerveld. Marco en ik waren vastbesloten om 100km te gaan rijden. Samme had dezelfde plannen en Henk Meijers wisten we ook zover te krijgen om 100km op de ATB te gaan biken. Henk Onsman en Jonathan Bartsma kozen voor een kortere afstand.

We hadden erg aangenaam weer en we waren mooi op tijd ter plaatse waardoor we om 8:40 al op de ATB konden springen. Een fantastisch mooi parcours met veel singletracks. Dat maakt passeren soms wat lastig. Maar het voordeel is dat je dan even fijn bij kunt komen;) Na 20km de eerste stop al. Even een krentebol en een bekertje sportdrank scoren. Verder zit de camelback gevuld met 2 liter vocht/sportdrank op de rug en dat moet voldoende energie bieden voor heel wat uren fietsen. Marco, Henk M en ik fietsen met z'n drieen. En hoewel Henk onzeker was over de 100km, fietst hij ontzettend sterk. Voor Marco en mij is het doel om de intensiteit zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen. Marco is sterker, en het is dus zaak dat ik me niet helemaal in de vernieling ga fietsen. Kijken wat het verschil is in hartslag wanneer we even snel fietsen.

Na 45km -het gaat nog steeds fijn en met de lente temperaturen is het echt genieten - een tweede korte stop voor wat drinken en wederom een krentebol. Op naar de lus van 55km. Ik zie het rooskleurig in. De omgeving en het parcours zijn zo stimulerend. Mooi bochtwerk en leuke klimmetjes en enkele super afdalingen. Vooral dat laatste vind ik wel erg aangenaam. Sommige stukken gaan even pittig. Ik blijf op m'n eigen hartslag focussen en hoop dat het voor Marco en voor Henk snel genoeg gaat. Na 73km - de benen voelden nog goed - de laatste stop. We genieten van een zoute bouillon, koek en krentebol en starten met het laatste deel van de route.

 

 

Na de pauzes word ik snel koud en is het altijd weer even op gang komen. Ook na deze laatste pauze kostte het even tijd voordat de benen het weer fijn deden. Maar toen ze net goed en wel op gang kwamen, waren ze na 80km biken eigenlijk ook wel leeg. Iedere klim leek ik lood in mijn benen te hebben, terwijl Marco en Henk nog fris en fruitig doortrapten. Het dalen was geen probleem, maar omhoog viel ik volledig stil. Gelukkig trokken de galante heren me door de laatste kilometers heen. Dat voelden de benen echt wel even hoor.

Uiteindelijk voldaan de 100km met Marco en Henk volbracht in 5 netto fietsuren! Mooie trainingsprikkel. En een weekvolume van in totaal 14 trainingsuren. Deze week een klein tandje terug en dan staat er weer een volle trainingsweek voor de boeg met de proloog en 90km tijdens MTB Ameland. Veel zin in!

 

 

Inmiddels groeit de pot met donaties voor het reumafonds. Erg mooi. Daar zijn we alle donateurs ontzettend dankbaar voor!

Na MTB Ameland een volgende update. 

Silvia

On Tour voor Reumafonds

Maud

Dit is Maud. Maud is 10 jaar en heeft vanaf haar 2de jaar jeugdreuma. Dit betekent dat haar gewrichten af en toe ontstoken kunnen raken. Maud heeft hierdoor soms last van pijn in de knieën en enkels. Door de pijn en de zwelling van de gewrichten kan ze dan niet altijd alles doen wat ze graag zou willen. Lopen doet zeer en sporten gaat soms helemaal niet.

Dankzij goede behandeling en medicijnen worden Maud haar klachten verholpen waardoor ze meestal kan doen wat ze écht leuk vindt…   en dat is acrogymnastiek en buiten trampoline springen.

Het Reumafonds (http://www.reumafonds.nl)

Het Reumafonds strijdt voor een beter leven met reuma vandaag en een leven zonder reuma morgen. Zolang genezing niet mogelijk is draagt het Reumafonds bij aan betere behandelmethoden. Hiervoor is wetenschappelijk onderzoek nodig. Het Reumafonds financiert dit onderzoek. Maar daarvoor is wel geld nodig.

Missie

Om kinderen en volwassenen met reuma net zo van de sport te kunnen laten genieten zoals wij dat doen, willen we graag geld inzamelen voor het Reumafonds. Wij willen dit doen door een extreme, sportieve prestatie te leveren tijdens de Bike TransAlp 14-21 juli 2012 (http://www.bike-magazin.de).

De TransAlp is een 8-daagse wedstrijd op de mountainbike die via de Duitse, Zwitserse en Oostenrijkse Alpen naar de Italiaanse Alpen leidt. Deze wedstrijd wordt in duo’s gereden en in totaal worden 613km gereden met 20430 hoogtemeters. Wij strijden onder de naam On Tour omdat onze deelname wordt gesponsord door On Tour Tweewielers Gorredijk (http://www.ontourtweewielers.nl)

Wij zouden het geweldig vinden wanneer je ons wilt steunen in de strijd tegen reuma door het sponsorformulier voor het Reumafonds in te vullen. Iedere euro die wordt ingezet gaat direct naar het reumafonds. Mensen die wij niet persoonlijk tegenkomen kunnen het sponsorformulier opslaan via een rechter muisklik, uitprinten en opsturen aan het reumafonds of via de website downloaden (sponsor formulier). Wil je het gesponserde bedrag en je naam via email aan ons doorgeven, zodat wij de teller bij kunnen houden op deze site (silviatriathlon@gmail.com)?

Alvast enorm bedankt!

Op de hoogte blijven
Via onze websites en twitter geven we regelmatig updates van onze sportieve belevenissen.

Via deze site wordt de actuele stand van het ingezamelde bedrag bijgehouden evenals de namen van de sponsoren.

Sportieve groet, Marco & Silvia (moeder Maud)

http://marcodouma.webklik.nl

https://twitter.com/MarcoDouma  

http://silviabrouwer.blogspot.com  

https://twitter.com/silviabrouwer