Na de Wilgenweard 2 weken geleden, het NK crossduathlon in
Almere een week later staat in het weekend van 10 en 11 maart MTB Ameland op de
trainingskalender. Op zaterdag wordt sinds vorig jaar een proloog verreden. Zes
kilometer explosief knallen in een race tegen de klok in de duinen ten noorden
van Hollum (Persoonlijk verslag van Marco en Silvia).
Zondag is het de dag van de 90 kilometer toer voor ons. Deze afstand
wordt van ons clubje gereden door Tsjeard, Samme, Henk, Jan, Transalp 2010 deelnemer
Paco, Silvia en ik. Onze bedoeling is om de toer in redelijk tempo te rijden
(Z3/Z4). Verdere deelnemers van AV Heerenveen zijn: Jos, Henk O, (30 km) en
Elsbeth, Tineke, Wilma, Jan Land en Halbe (60 km) En de sportieve aanhang Sjanita,
Foekelina, Fedde, Anna en Mart rijden de
30 km.
De start is relaxed, geen Bikemarathon taferelen waar de
renners gelijk al wat risico’s nemen om in de voorste gelederen te komen. Het
is immers geen wedstrijd op Ameland. Toch geraken Silvia en ik snel voorin,
tussen de geel/blauwe Amelanders. De 90 kilometer toer is een combinatie van een
ronde van 60 kilometer die anderhalf keer wordt gereden. Wij rijden eerst de 30
kilometerlus. Mijn taak in deze tocht is duidelijk, waar we wind tegen hebben
neem ik de kop. Silvia kan daar van mijn slipstream profiteren. We zien wel wie
er mee kan en wil. Al snel rijden we los van de andere AV Heerenveners. We
volgen een gedeelte Tri-Ambla route richting Hollum. Het duurt niet erg lang
voor we erachter komen dat we behoorlijk te warm gekleed van huis zijn gegaan.
Het is pure lente op het eiland. De verzorgingpost bij Boomhiemke passeren we
vlot, na 20 kilometer hebben we geen behoefte aan een pauze. Kort na Hollum
gaan we het strand op richting oosten, naar Nes. Met de wind in de rug is het
prettig knallen over het harde strand. Ik maak tempo en Silvia geeft aan in
duidelijke commando’s wanneer het te hard gaat. Niemand heeft er iets aan dat
we elkaar de vernieling in rijden. Van het strand af het bos in. In Nes
aangekomen hebben we er zo’n 30 kilometer opzitten. Tijd om de overtollige
kleding te verwijderen. We durven het aan om in korte broek en zonder het long
sleeve verder te gaan.
In Nes komen we de anderen tegen die dus nu zo’n 7 minuten
achter ons zitten. We hebben wat tijd gebruikt tijdens stop om de kleding op te
bergen in de sporthal. Nu is het wel een beetje fris dus het tempo voeren we
wat op. Elke keer als we op een voor allebei goed ritme zitten check ik mijn
hartslag om zo een beeld te krijgen wanneer ik in een, ook voor Silvia, een
goed tempo rijd. Valt niet altijd mee maar als ik te enthousiast word klinkt
een overtuigend “Ho” van achter en temper ik wat. Ook dit moet leren, maar
naarmate de kilometers verstrijken gaat dit steeds beter. De pittige klim die
ons bovenop de Oerd Blinkert brengt gaat voor ons beide erg goed. Voordeel is
dat we geen afstappers voor ons hebben. Ah, een klimtraining, al is het een
hele korte. Maar de stukken wind tegen gaan ons ook helpen in de Alpen.
Het stuk hierna
hebben we niet veel aan onze SuperMoto’s, de strandbanden waar we voor hebben
gekozen voor deze dag. Silvia glijdt al een keer gracieus naar de sompige
Amelander bodem. Op het moment dat ik denk: Voorzichtig aan hier, stort ik als
gevolg van geen grip ter aarde. Ik val niet erg vaak, maar deze ene keer boort
het stuur van mijn Koga zich in mijn ribben op links. Ik voel dat het niet
lekker zit maar kan gewoon door. Het stuk van 4 kilometer strand dat volgt
richting westen is lastig. Wind tegen en enorm zacht zand doordat het strand
recentelijk is opgespoten. Het stukje strand wat berijdbaar is is smal door de
hoge waterstand en je zakt centimeters diep weg. Hier kan ik moeilijk wind
breken omdat het zoeken is naar het juiste spoor. Vele bikers hebben hier
problemen en sommige zijn genoodzaakt af te stappen. Anderen kiezen ervoor om
door het water te fietsen omdat de ondergrond daar iets harder is. Silvia en ik
doen dat niet. Het is een training en we zien er geen heil in om onze MTB’s de
vernieling in te rijden in de zoute Noordzee en afstappen, dat woord hebben we
geschrapt. Van het strand richting Nes door de duinen. Vanaf Nes is het
nogmaals de 30 kilometer route zoals we hem vanochtend reden. Nu iets drukker.
Het strand ligt er vanaf Hollum nog steeds perfect bij en op hoge snelheid
koersen we richting Nes. Mijn ribben doen ondertussen behoorlijk pijn tijdens
een hoestje en op stuiterende ondergronden. Diep inademen voel ik ook. Maar dat
mag voor deze training de pret geenszins drukken. Zowel Silvia als ik rijden fluitend
Nes binnen waar we warm worden onthaald bij de sporthal. De leegte die Silvia
in de benen voelde na 80 kilometer in de Wilgenweard was op Ameland nergens te
bekennen. Ik heb ook een erg goed gevoel overgehouden aan de 90 kilometer op
Ameland, op de ribjes na voel ik me redelijk okselfris. Onze netto fietstijd
bedraagt 4 uur en 45 minuten een tijd waar we ons beslist niet voor hoeven te
schamen. Weekje herstel is wel gewenst nu. Het komende weekend ga ik een 29’er
testen van Cycletrend. Lekker in het Drents Friese Wold. Kijken wie er
aansluiten.
Onze dank gaat naar de donateurs die er nog steeds
enthousiast voor zorgen dat het bedrag voor de onderzoeken voor betere
behandelmethoden nog steeds stijgt. Daar zijn we erg blij mee. Tevens dank aan Anja Brouwer en Truus Kiewied voor de foto's.
Tot de volgende update…
Marco
